Onder druk wordt alles vloeibaar. Dat blijkt ook nu maar weer. Over aanpassingen aan de Faillissementswet wordt in Den Haag al tientallen jaren gediscussieerd. Toen minister Dekker van Rechtsbescherming in de zomer van 2019 het wetsvoorstel voor aanpassing van deze negentiende-eeuwse wet naar de Tweede Kamer stuurde, was de verwachting dan ook dat er opnieuw jaren overheen zouden gaan. Maar toen kwam de coronacrisis. En zwichtten de politici versneld voor de lobby’s van werkgevers- en werknemersorganisaties, die vrezen dat deze crisis tot een golf van onnodige faillissementen leidt.
WHOA: ‘dwangakkoord’ voor schuldeisers
De knieval deed de Tweede Kamer voor de Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA). De WHOA voert een regeling in op basis waarvan de rechtbank een onderhands akkoord tussen een onderneming en zijn schuldeisers en aandeelhouders betreffende de herstructurering van schulden kan goedkeuren (homologeren). Bedrijven krijgen – wanneer ook de Eerste Kamer akkoord gaat, wat wel de verwachting is – dus ruime mogelijkheden om met schuldeisers een dwingend akkoord af te sluiten.
De homologatie leidt er namelijk toe dat het akkoord bindend is voor alle bij het akkoord betrokken schuldeisers en aandeelhouders. Schuldeisers of aandeelhouders die niet met het akkoord hebben ingestemd, kunnen toch aan het akkoord worden gehouden als de besluitvorming over en de inhoud van het akkoord aan bepaalde eisen voldoet. Daarom wordt in deze context ook wel de term ‘dwangakkoord’ gebruikt. De WHOA wordt onderdeel van de Faillissementswet.
‘Aardverschuiving voor schuldeisers’
Het verschil met de huidige Faillissementswet is levensgroot. Nu kan één schuldeiser nog een reorganisatieplan volledig tegenhouden, ook al is diens vordering (veel) kleiner dan die van alle andere crediteuren. Niet voor niets sprak de Vereniging Voor Credit Management (VVCM), de belangenorganisatie voor creditmanagers en debiteurenbeheerders, al direct van een ‘aardverschuiving voor schuldeisers’. Die aardverschuiving kwam er overigens niet zomaar. Naast de lobby’s van werknemers- en werkgeversorganisaties consulteerde het ministerie van Justitie ook onder meer curatoren, bedrijfsjuristen en deurwaarders. Het draagvlak voor de WHOA is dus groot.
Ook bij Xolv zijn we van mening dat het goed is dat de Faillissementswet wordt aangepast. De huidige akkoordregeling in surseance is ineffectief gebleken en blijft om deze reden in de praktijk zo goed als ongebruikt. En dat terwijl de praktijk dringend behoefte heeft – vooral ook in deze coronacrisis – aan een werkbare akkoordregeling buiten faillissement. Bovendien zou het voor onze economie tamelijk desastreus zijn als het ene na het andere bedrijf zou omvallen. Met de WHOA kunnen we deze onnodige golf van faillissementen voorkomen, wat voor de totale economie – en daarmee uiteindelijk ook voor het merendeel van de schuldeisers – beter is. Want met een doorstart of reorganisatie wordt vaak meer waarde gecreëerd dan kan worden opgeëist bij een faillissement.
Bescherming voor individuele schuldeisers
Een klein voorbehoud biedt de WHOA voor individuele schuldeisers. MKB-ondernemers en natuurlijke personen kunnen protest aantekenen tegen het dwangakkoord en genieten op die manier een bepaalde vorm van bescherming. Wanneer zij van de reorganiseerde onderneming een bedrag aangeboden krijgen dat tachtig procent of meer láger is dan hun uitstaande vordering, kunnen zij bezwaar maken. Hetzelfde geldt voor consumenten en ondernemers zonder rechtspersoonlijkheid (bijvoorbeeld zzp’ers). De vrees dat kleine schuldeisers het straks moeten afleggen tegen de belangen van banken en andere crediteuren met brede schouders, is hiermee deels weggenomen, wat de nieuwe wet sociaal rechtvaardiger maakt.
Heeft u te maken met een faillissement, waarin mogelijk een reorganisatie of doorstart gewenst is? Xolv kan een bemiddelende rol spelen tussen u, de verzekeraar en het incassobureau.
